Аўтар артыкула: кандыдат гістарычных навук Ганна ДУЛЕБА

Доўгі час у Беларусі асноўным выглядам даставы паштовых адпраўленняў з’яўляўся конны транспарт. У 1888 году ў рамках Мінскай губерні, у склад якой уваходзіла і тэрыторыя сучаснага Пухавіцкага раёна, дзеяла для перавозкі пошты 27 дзяржаўных паштовых конных станцый, дзе ўвесь час утрымоўвалася каля 170 коней. Апроч дзяржаўнай пошты існавала пошта земская і валасных кіраванняў.

У канцы XIX стагоддзі пошту сталі вазіць і на чыгуначным транспарце. З развіццём чыгуначнага транспарта значэнне конных паштовых станцый для перавозкі пошты некалькі зменшылася, і многія конныя паштовыя станцыі, якія знаходзіліся зблізку чыгуначных станцый, сталі непатрэбнымі і спынілі сваю дзейнасць. Прыкладам, у 1913 году на тэрыторыі Мінскай губерні працавала толькі 12 дзяржаўных паштовых конных станцый, дзе налічвалася 80 коней. Даўжыня паштовых гасцінцаў і дарог, па якіх адбывалася конная перавозка пошты, складала 2100 вёрстаў.

У межах Мінскай губерні было адкрыта і дзеяла шмат іншых устаноў паштовай сувязі. Так, у 1888 году тут налічвалася 15 паштова-тэлеграфных кантор, 38 паштова-тэлеграфных аддзяленняў і 34 паштовыя аддзяленні. Да 1913 гады колькасць паштова-тэлеграфных кантор у Мінскай губерні павялічылася да 27, паштова-тэлеграфных аддзяленняў – да 56, а паштовых аддзяленняў паменела да 28. У гэтым жа году тут дзеяла 111 паштова-тэлеграфных ашчадных кас.

Шэраг дзяржаўных паштовых устаноў працавала і на тэрыторыі сучаснага Пухавіцкага раёна і мястэчка Правдзiнскi. Паводле афіцыйных дакументаў, у межах раёна працавалі: Мар’іна горская і Новасёлкiнская конныя паштовыя станцыі, дзеялі паштова-тэлеграфныя ці паштовыя аддзяленні: Узлянская, Дукорская, Мар’іна горская, Пухавіцкая, Рудзенская і Шацкая. Усе яны падпарадкоўваліся спачатку ігуменскай павятовай паштовай канторы (заснавана ў 1830 году), а потым ігуменскай павятовай паштова-тэлеграфнай канторы (створана ў 1886 году). Начальнікам Мар’іна горскага аддзялення быў Палікарп Сущэвiч, потым – Iусцiн Ажгiрей; Пухавіцкага – Іван Лекант, Рудзенскага – Захар Вярбіцкі, Шацкая – Мікалай Кузьмін.

Асноўнымі паштовымі гасцінцамі і дарогамі, па якіх вазілі пошту на конях, з’яўляліся Мар’іна Горка – Ігумен(Чэрвень), Пухавічы – Дукора, Пухавічы – Асіповічы, Мар’іна Горка – Шацак, Мар’іна Горка – Блонь.

Апроч дзяржаўнай паштовай службы на Пухаўшчыне, як у іншых рэгіёнах Мінскай губерні, існавала пошта валасных кіраванняў. Але яна была развіта слаба. Паштовыя аперацыі выконваліся ў паштовых і паштова-тэлеграфных аддзяленнях, у паштова-тэлеграфных ашчадных касах і на чыгуначных станцыях. Розныя допісы, лісты, бандэролі, пасылкі, грашовыя пераводы рушылі з Пухаўшчыне ў многія рэгіёны Расійскай імперыі і, нават, у замежныя краіны, а дастаўляліся сюды таксама з розных месцаў імперыі і замежжа.

Цяпер на Пухаўшчыне дзеюць 37 аддзяленняў паштовай сувязі, 32 з іх знаходзяцца ў сельскай мясцовасці. Іх паслугамі карыстаюцца практычна ўсё 69 тысяч жыхароў раёна, якія лістуюць сваякам, сябрам, знаёмым, якія жывуць у розных месцах Беларусі і за яе межамі, і самі атрымваюць ад сваіх адрасатаў ліста і бандэролі. А яшчэ жыхары Пухавіцкага раёна выпісваюць газеты і часопісы. Дзякуючы паштовым працаўнікам, нашы паштовыя скрыні не пустуюць.

Крыніца: Пухавiцкiя навiны https://www.gorka.by/9; kl;p/