О родны край

Са мною ты на яву і у сьне,
мой родны край, блізкі і блізка…
Табой жыву. Малюся, як вясьне.
Ты – песьняў-дум найлепшая калыска.

Нідзе, я ведаю, сябры, нідзе
ня знойдуць лепшага у сьвеце вочы.
О родны край! Куды мой шлях вядзе –
у бок паўдзённы ці паўночны?

Ўпаду ад сьпёкі я, ўпаду, памру,
мароз душу маю ад цела прыме.
Не прывядуць шляхі к дабру,
калі сустрэнуцца у Рыме.

Кірунак захадні – зусім чужы,
усходні гэтакі ж. Усе чужыя.
Над першым навальніца ўсё дрыжыць,
па-над другім зьвяр’ё начамі вые.

О родны край! Цяпер мая рука
навотлег адшпурне чужую вушчунь.
Са мною ты, і шлях на твой наказ
паволі ўжо ідзе да родных пушчаў.

Зальцбург, лістапад 1945

http://rv-blr.com/verse/show/94447