Люблю, заўсёды сню і мару, Шаную цвет вясны тваей. Увесь да родных рысаў твару Штодзень прыростаю мацней. Штодзень кладу на дальні ўскраек Зямлі і неба галаву. Адтуль, сярод блакітных маек Цябе, нязбыўную, заву. Тут іх вясёлай панараме Кладзе паклоны далагляд. Пляце зара над вечарамі Вянкі агністыя дзяўчат. Тут песня свету што ні постаць, А толькі, … Працягнуць Люблю, заўсёды сню і мару… (Уладзімір Хадыка)